ชื่ออื่น: จันจี่ (เหนือ)

ชื่อทางวิทยาศาสตร์: Eugenia caryophyllus (Sprengel) Bullock et Harrison, E. caryophyllata Thunberg., Syzygium aromaticum (Linn) Merr. & Perry., Caryophyllus aromaticus Linn

ชื่อวงศ์:  MYRTACEAE

เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง ชอบอากาศร้อนชื้น ฝนตกชุก เช่น ตามชายฝั่งทะเล ปลูกได้จนถึงระดับสูง 900 เมตร ต้นกานพลูจะเริ่มออกดอกเมื่ออายุประมาณ 8 ปี ปริมาณของดอกจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆและมากที่สุดเมื่ออายุ 15-20 ปี และมีอายุถึง 60 ปี ต้นหนึ่งๆให้ดอกกานพลูแห้ง 4-8 กก. ต่อปี

ลำต้น: อาจพบสูงถึง 12 เมตร

ใบ: ใบเดี่ยว รูปหอกปลาย และโคนเรียวแหลม สีเขียวจัดแข็งหนาเป็นมัน กลิ่นหอมเผ็ดร้อนคล้ายใบแก้วแต่โตกว่า

ดอก: เป็นช่อสีเขียวอมแดง

ผล: เล็กกลมยาว 1 ซม. สีน้ำตาลเข้ม

สรรพคุณทางสมุนไพร:

• ดอก รสเผ็ดร้อนปร่า กระจายเสมหะ แก้เสมหะเหนียว แก้เลือดออกตามไรฟัน แก้หืด แก้ปวดฟัน แก้รำมะนาด แก้ปวดท้อง แก้ลม แก้เหน็บชา ขับน้ำคาวปลา ทำอุจจาระให้ปกติ นอกจากนี้ในดอกกานพลูยังมีสารอาหารที่มีประโยชน์หลายอย่าง เช่น แคลเซียมและฟอสฟอรัส ช่วยบำรุงฟันและกระดูกให้แข็งแรง
• น้ำมันกานพลู เป็นยาชาเฉพาะที่ ระงับการกระตุก ขับผายลม แก้ปวดท้อง แก้ท้องขึ้น แก้ปวดฟัน ผสมยากลั้วคอ แต่งกลิ่นอาหาร ขนม เครื่องดื่ม สบู่ ยาสีฟัน ยาดับกลิ่น ไล่ยุงได้ นอกจากนี้ยังสามารถสกัดน้ำมันจากส่วนต่างๆของต้นกานพลูได้อีก เช่น น้ำมันก้านกานพลู, น้ำมันลูกกานพลู แต่ทางด้านเภสัชกรรม ใช้น้ำมันจากดอกตูมของกานพลูเท่านั้น (น้ำมันดอกกานพลูที่ดี จะไม่มีสี หรือมีสีเหลืองอ่อน)

การขายพันธุ์: ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ต้องเพาะทันที อัตราการงอกจะลดลงอย่างรวดเร็ว เมื่อเก็บไว้นานเกิน 1 สัปดาห์